Przede mną ostatnia klasa technikum. Matura. Egzamin zawodowy. O tyle, ile o egzamin jestem spokojna, bo mój profil (organizacja reklamy) nie sprawia mi problemu, to o maturę zaczynam się trochę martwić. Chcę zdać każdy przedmiot, na tyle procent, aby wynik był satysfakcjonujący. Istnieje jeszcze szansa poprawek, ale mam nadzieję, że uda mi się dobrze zaliczyć wszystko za pierwszym podejściem. 

Profil, na którym jestem, był słusznym wyborem. W dziedzinie reklamy rozwijam się i zdobywam wiedzę. Planuję także związać się z tą branżą zawodowo (co poniekąd już trwa). Na moim blogu również można znaleźć wpisy odnoszące się do marketingu, bo chciałam pisać 'lekkim piórem' o tym, w czym czuję się dobrze i w temacie, który lubię (choć jeśli jesteś ze mną od samego początku zapewne wiesz, że tematyka mojej strony zmieniała się, i to nie raz). 

Na chwilę obecną jestem przede wszystkim blogerką. Czyli dziennikarką, copywriterem, korektorką, marketingowcem, PR-owcem i przedsiębiorcą w jednym. Piszę artykuły na zlecenie, nawiązuję współprace z firmami, angażuje społeczność. To też jest praca. Oprócz tego obejmowałam stanowisko także jako influencer marketing, a obecnie jako freelancer. W międzyczasie wpadło jeszcze kilka sezonowych lub dorywczych prac, jak np. audytor inwentaryzacji, praktyki w studiu fotograficznym. Najważniejsze jest zaangażowanie, które przekłada się na sukces. Daje ono motywację do szkolenia się, pogłębiania swojej wiedzy i rozwijania umiejętności. Ja dzięki temu mam co wpisać do CV, mimo że jeszcze nie mam ukończonej szkoły. 

Czy studia są niezbędne?

Studia to mimo wszystko poważny wybór i warto go przemyśleć dobre kilka razy, żeby potem nie żałować źle podjętej decyzji. Część ludzi mimo ukończenia danego kierunku ma problem ze znalezieniem pracy, bo dla większości pracodawców już nie liczy się samo wykształcenie, a doświadczenie i umiejętności. O tym powinni pamiętać wszyscy, którzy studia mają przed sobą.

Jeśli Tobie marzy się wysokie stanowisko w korporacjach lub wykonywanie zawodu bardzo specjalistycznego (prawnik, lekarz, inżynier, pedagog itd.) - bez studiów się nie obejdzie, bo to wymaga odpowiedniego przygotowania. Wszystko zależy od tego, jaki masz plan na życie. Warto jednak zaznaczyć, że ten papier nie wystarczy, aby podbić rynek pracy. Zdobycie wyższego wykształcenia aktualnie jest prawie że na wyciągnięcie ręki - może to zrobić każdy, przy odrobinie dobrej woli i odpowiedniej zawartości portfela. Jeśli jednak planujesz karierę w zawodzie, w którym studia nie są koniecznością lub planujesz założyć własną firmę, wiedzę i umiejętności możesz zdobyć ucząc się samodzielnie na kursach.

Mi bardzo podoba mi się droga, którą podążam i cieszę się, że udało mi się już zaangażować w tyle projektów. Dzisiejszy świat daje dużo możliwości, wystarczy chcieć z nich skorzystać. Można poradzić sobie bez problemu, nie mając wyższego wykształcenia, a przede wszystkim być przy tym szczęśliwym. 

Póki co, dobrze mi idzie, więc nie obawiam się przyszłość. Zarabiam własne pieniądze, kształtuję się w dziedzinie marketingu i reklamy. Na chwilę obecną bez tego rynek nie może istnieć i raczej nie zapowiada się na to, by miało się to zmienić, dlatego nie widzę żadnych powodów do niepokoju.

Podsumowując:

Każda droga jest dobra, jeśli jest przemyślana i korzystna. Spójna z planem na życie. Jeśli go nie masz - daj sobie czas, by go znaleźć, bo wszystko w międzyczasie może się zmienić. Najlepszym rozwiązaniem jest... rozglądanie się. Szukanie czegoś, co Cię pochłonie. Jeśli Twoją pasją jest  załóżmy fotografia, to może warto przekształcić ją w zawód? :) Nie ma nic lepszego, niż wykonywanie pracy, która sprawia nam przyjemność. Jeśli np. interesuje Cię chemia, biochemia, anatomia i fizjologia człowieka, genetyka, to idealnym dla Ciebie kierunkiem będzie dietetyka. Wyższa Szkoła Rehabilitacji w Warszawie przedstawia ciekawą ofertę.

Nie ma sensu robić czegoś na siłę. "Dla papierka", "bo rodzice kazali", "bo wszyscy tak robią. Serio. Wiecie jaka jest presja społeczna - KAŻDY MUSI MIEĆ STUDIA. Nie ma znaczenia, co chce robić, kim chce zostać, MUSI. I większość osób, którzy nienawidzą studiów, ulegają, po czym nie wiedzą co ze sobą zrobić. Boją się zrezygnować, bo są przerażeni reakcją rodziców i znajomych. A istnieje równie dobrze inne wyjście, które może być również skuteczne i prowadzić do życiowego sukcesu. Nieważne jaką decyzję podejmiesz - czy będziesz studiować czy nie - nie jesteś z żadnego powodu lepszy lub gorszy od innych. Jeśli masz dylemat "co po maturze" odpowiedź jest prosta - rób to co czujesz.

Nie namawiam do podjęcia decyzji pod wpływem mojego wpisu. Ale jeśli stajesz przed tak ważnym wyborem zastanów się kilka razy. Bo chyba nie chcesz się męczyć?

Od dziecka planowałam, które miejsca chcę zobaczyć gdy dorosnę, z nadzieją, że uda mi się je zobaczyć. Oglądałam relacje znanych podróżników i wierzyłam, że i mi również kiedyś przytrafi się taka możliwość, by je zrealizować, choć wiedziałam, że niektóre będą wymagały ode mnie mnóstwa odwagi, cierpliwości, a jeszcze inne ogromnej spontaniczności.

Szanuję kraj, w którym się urodziłam, jego historię, ale nie uznaję tego jako argumentu, by spędzić całe  swoje życie na tym jednym obszarze. Uważam, że świat jest warty jego zobaczenia, dlatego staram się jak najwięcej podróżować. To właśnie wszelkie wyjazdy kształcą i rozwijają moją osobowość. Nie tylko dlatego, że poznaję inny świat, ale przede wszystkim przez to, że wreszcie mam czas i spokój, żeby bardziej poznawać siebie, kreować swój światopogląd i opinie. Podróże dają mi wiele pomysłów, które potem mogę wcielić w swoje życie. Poznaję kolejne miejsca, a razem z nim nawiązuje znajomości, odkrywam inne kultury i zwyczaje.

Podróżowanie to również niesamowita okazja do używania wszystkich języków, które znam. W końcu mogę wykorzystać je w praktyce i to nie tak jak zazwyczaj na piśmie, ale werbalnie :) Zawsze uczę się chociażby tych kilku zwrotów w języku urzędowym danego kraju. Wycieczka - nieważne czy krajoznawcza czy z zamiarem odpoczynku powinna nieść za sobą jakiś pożytek. Wiem, że teraz można praktycznie wszędzie dogadać się w języku angielskim, ale znajomość kilku najprostszych wyrażeń typu: dzień dobry, do widzenia, dziękuję czy przepraszam przydaje się za każdym razem. 

Dzięki podróżom mogę chociaż na chwilę odciąć się od swojego życia. Mam tu na myśli wszelkie obowiązki i spięcia związane z pracą. Mam wreszcie trochę więcej wolnego czasu na przemyślenia na temat tego, co chcę dalej robić, zmienić czy też to, jakie są moje dalsze plany. Sami przyznajcie - jeśli zdarza Wam się podróżować - łatwiej się myśli będąc w pewnym dystansie od codziennego życia i rutyny, od której często mamy ochotę się odciąć. Według mnie każde miejsce jest warte obejrzenia, ponieważ może kryć w sobie wiele ciekawych rzeczy. Doceniam to, co otacza mnie w danym miejscu i jak duży ma wpływ na wrażenie wynikające z wyjazdu. Uważam, że wybór odpowiedniego hotelu, miejsca do wypoczynku, barów/restauracji czy knajp mocno wpływa na nie. Co prawda, nie wszystkie podróże należą do najtańszych, dlatego warto planować wyprawy z wyprzedzeniem. Wcześniejsza rezerwacja daje o wiele szerszy wybór, gwarancje miejsca i z reguły niższe ceny. Mimo wszystko podróż, nawet ta zaplanowana w najdrobniejszych szczegółach, może rządzić się swoimi prawami. Nie zawsze jest tak, że coś w stu procentach idzie po mojej myśli.

Podróże nauczyły mnie tego, że nie wszędzie jest tak samo. Pokazały tym samym wielką niesprawiedliwość, choć nigdy nie wierzyłam, że świat do sprawiedliwych należy. Im więcej nowych miejsc, tym więcej odkrywałam, dowiadywałam się nowych rzeczy, uczyłam się czegoś innego. Obserwowałam ludzi, ich decyzje. Starałam się dostrzec różnice, które były między nami i zrozumieć, dlaczego na pewne sprawy patrzymy inaczej.
Każdy kraj słynie ze swoich potraw - takich, które trzeba koniecznie spróbować. Owszem, można je samemu zrobić w domu, ale nigdy nie będą one smakowały identycznie. Ich smak w stu procentach może oddać jedynie mieszkaniec danego kraju, który zna ich prawdziwą recepturę. Dlatego jeśli jestem w danym miejscu uwielbiam próbować wszelkie dania. Uwielbiam kuchnię, w której przeważają ostre smaki. Z każdego z wyjazdów przywożę również pamiątki. Cokolwiek miałoby to być. Biżuteria, element garderoby. Choć najczęściej są to po prostu zdjęcia, dzięki którym mam uchwycone te wszystkie piękne miejsca. Dobrze jest mieć coś "namacalnego", żeby potem móc wrócić do tych wspomnień i dzielić się nimi razem z innymi. Czasami lubię wspominać również moje wycieczki szkolne, co jak co, ale dzięki nim zwiedziłam dużo pięknych miejsc w Polsce.

Jedynie czego mi szkoda, to fakt, że przez tą różnicę kultur nie wszyscy są dobrymi ludźmi. Nie szanujemy się wzajemnie, tworzymy bezsensowne kłótnie i wojny. Zakazy i nakazy. Podziały ludzi na lepszych i gorszych, tych nic nie wartych, biedniejszych i bogatszych jest już na porządku dziennym. A bez tego wszystkiego na pewno dla większości żyłoby się o wiele lepiej. 

A Wam co daje podróżowanie?