Myślę, że tak jak ja, potrzebujesz doświadczyć czasem czegoś nowego, zmienić otoczenie i pozachwycać się innym krajobrazem. Podróże kształcą, postrzegamy świat z innej perspektywy, obserwujemy kulturę danego narodu i przede wszystkim mamy w końcu czas i spokój, aby trochę bardziej poznać samego siebie, przetestować własną niezależność i pomysłowość czy przełamać bariery związane z komunikacją.

FunnyCase, czyli firma zapewniająca akcesoria GSM oraz etui najwyższej jakości o oryginalnej i niebanalnej kolorystyce. Ponad dwudziestoletnie doświadczenie sprawia, że jej założyciele doskonale wiedzą, czego oczekuje klient, dlatego są w stanie spełnić potrzeby nie tylko tych, którzy cenią ponadczasową klasykę, ale również tych, którzy mają współczesne upodobania. 

Skusiłam się na dwie obudowy Black Case Glass, do telefonu Samsung Galaxy A12 z efektem marble, które przypominają szlachetne minerały w najróżniejszych odcieniach. Tył od razu rzuca się w oczy, każde etui to małe dzieło sztuki z unikatowym ubarwieniem - od delikatnego różu, po lazurowe barwy aż po kolory ciepłego piasku. Są bardzo dobrze wykrojone, wszystkie otwory są odpowiednio wyeksponowane. Zostały wykonane z dwóch materiałów - gumy oraz szkła hartowanego, dzięki czemu są niezwykle elastyczne i zapewniają ochronę sprzętu przed wszelkimi uszkodzeniami bądź zarysowaniami. Nadruk jest trwały i nie ściera się, dlatego spełni oczekiwania nawet najbardziej wymagających osób.

Oba case są dostępne w przystępnych cenach - 35 zł za sztukę, więc uważam, że nie jest to dużo zważając na ich jakość :) Mam dla Was również kod rabatowy - na hasło HELLOFUNNY otrzymujecie -20% na etui. Dotyczy on jednak tylko własnych projektów, utworzonych w kreatorze! :)

Linki do etui wybranych przeze mnie:

1. KLIK

2. KLIK

Obrazy są doskonałą formą na nadanie charakteru wnętrza, przyciągają wzrok, jednocześnie łącząc elementy dekoracyjne z meblami i dodatkami. Najważniejsze jest to, aby przy wyborze dzieł sztuki kierować się spójnością i dobierać je w taki sposób, aby się uzupełniały. 

Wraz z nadejściem wiosny wiele osób odczuwa spadek odporności, wzmożoną senność, uczucie zmęczenia i brak energii, chwiejne nastroje, brak apetytu, a także osłabioną kondycję włosów, paznokci oraz kłopoty z cerą. Kapryśna pogoda przełomu marca i kwietnia oraz zmiana czasu potrafią silnie wpłynąć na ogólny stan zdrowia i samopoczucie.

Przesilenie wiosenne to zestaw objawów, które mogą wystąpić, kiedy przyroda przechodzi wiele stopniowych przemian. Część z nich bywa dla naszego organizmu zbyt gwałtowna, aby mógł się do nich odpowiednio przygotować. Na domiar złego nasz zegar biologiczny musi sobie poradzić z negatywnymi skutkami zmiany czasu z zimowego na letni. Przełom marca i kwietnia to okres, w którym królestwo roślin budzi się z letargu i zaczyna pylić. Dla alergików może się to wiązać z katarem, łzawieniem oczu i innymi objawami. Przeciwko skutecznemu radzeniu sobie z tym nagromadzeniem nieprzyjaznych czynników, nie sprzyja nieprzewidywalność pogody. Nie bez kozery o pierwszych miesiącach kalendarzowej wiosny istnieją przysłowia "w marcu jak w garncu" oraz "kwiecień plecień co przeplata, trochę zimy, trochę lata". W tym okresie często wychodząc lekko ubrani do pracy z powodu słonecznej, porannej pogody, wychodzimy z biura zastani przez wichurę, deszcz lub gradobicie. Wszystko to sprzyja złapaniu przeziębienia.

W okresie przesilenia wiosennego nie musimy czekać z założonymi rękami, aż organizm powie "dość!". Warto w tym czasie przykładać szczególną uwagę do kilku metod zaradczych, które pomogą utrzymać zdrowie w ryzach i dotrwać do ustabilizowanych, łagodnych warunków atmosferycznych, zdecydowanie w mniejszym stopniu wystawiających naszą kondycję na próbę.

Nawet rekreacyjne uprawianie sportu pozytywnie wpływa na szereg procesów zachodzących w ciele. Zarówno marsz, trucht, jak i jazda na rowerze sprawią, że dostarczymy organizmowi zwiększone dawki tlenu. Aktywność fizyczna i satysfakcja z niej płynąca wiążę się z wydzielaniem endorfin i serotoniny. Jeśli zdecydujemy się na uprawianie sportu w słoneczny dzień, będzie to miało zbawienny wpływ na poziom witaminy D, tak rozpaczliwie potrzebnej organizmom wymęczonym jesienną i zimową szarugą polskiej pogody. Z tego względu warto również zdecydować się na spacer do pracy piechotą, zwłaszcza w okresie przesilenia wiosennego, gdy w komunikacji miejskiej łatwo "złapać" wirusa przeziębienia lub grypy.

Aby przesilenie wiosenne nie stanowiło zbytniego problemu dla osłabionego trudnymi, zimowymi miesiącami organizmu, należy ograniczyć spożycie żywności przetworzonej, napojów gazowanych, kawy. Talerze warto wypełniać daniami pełnymi warzyw i owoców, ponieważ to one dostarczają witamin wpływających na odporność i ogólne zdrowie.

W natłoku obowiązków oraz przy obniżonym samopoczuciu łatwo zapomnieć o odpowiednim nawadnianiu się. Nie należy bagatelizować ryzyka odwodnienia się. Jeśli jesteś osobą zapominalską lub lubisz porządkować swój dzień w listę zadań do odhaczenia, możesz dodać tam punkt dotyczący picia wody. Dla tych, którzy preferują powiadomienia z telefonu, istnieje szereg aplikacji przypominających o regularnym piciu wody.

Dbałość o sen
Brak lub niewystarczająca ilość snu może skutecznie obniżyć zdolność do wydajnej pracy, dobrego samopoczucia. Aby, nie mieć problemów z zasypianiem warto postarać się wyplenić niezdrowe nawyki, takie jak za późne (bliskie godziny kładzenia się spać) spożywanie posiłków i napojów, zwłaszcza energetycznych, kawy, ale także słodkich gazowanych. Dużo lepiej skorzystać z ziołowej herbaty uspokajającej. Pewien czas przed snem nie powinniśmy również sięgać po smartfona lub laptopa, generowane przez nie światło niebieskie ma udowodniony negatywny wpływ na zdolność do zaśnięcia. Dużo lepiej zastąpić je papierową książką lub niepodświetlanym czytnikiem ebooków.

Nie bój się przesilenia wiosennego
Wrażliwość na wiosenne przesilenie to nie powód do paniki, ale nie należy bagatelizować negatywnych skutków tego zjawiska. W tym okresie, tak jak i w reszcie roku warto stosować się do zasad zdrowego trybu życia. Jeśli wydaje Ci się, że wczesnowiosenny stan osłabienia, braku energii, problemów z koncentracją, łapania przeziębień, przekracza normę, a suplementowane witaminy i minerały oraz inne działanie nie przynoszą skutku, najlepiej skonsultuj się z lekarzem, aby otrzymać profesjonalną diagnozę oraz wdrożyć metody leczenia problemów.

Filmy zaraziły nas ideą, że życie w pojedynkę jest nieszczęśliwe. Miliony scen, w którym zjawia się książę na białym koniu z bukietem czerwonych róż, po czym następuje wymiana nieśmiałych spojrzeń, kiedy spojrzenia przypadkowo się krzyżują oraz przejażdżki w świetle księżyca, bo przecież tylko w taki sposób można sprawić, by życie miało jakąkolwiek wartość i sens. Oprócz tego wielkie dramaty i kryzysy z utartymi schematami jak w 'Modzie na sukces'; telewizja, w której pełno programów, a w nich castingi jak w 'Rolnik szuka żony', w których ludzie szukają miłości - takiej niby szczerej i prawdziwej.

Naiwnie wierzymy, że wszystko powinno być takie samo jak w bajkach i serialach - niezwykłe i niepowtarzalne. Narzucana jest wobec nas również idea z kolorowych gazet jak Bravo, gdzie nastolatkowie szukają odpowiedzi na nurtujące ich pytania, typu: "co robić jeśli on nie odpisuje na moją wiadomość w ciągu pięciu sekund?" (he, no na pewno cię zdradza) albo z popularnych śniadaniówek, gdzie prezenterzy wygłaszają swoje poglądy. Tak więc ludzie myślą, że to nie jest tak, że możesz zwyczajnie powiedzieć drugiej osobie, że ją kochasz; musisz to wykrzyczeć, napisać na transparencie albo przerwać czyjeś wesele, bo bez tego miłość jest po prostu zwykła. A, że jeśli nie znajdziesz nikogo dla siebie - twoje życie już na zawsze będzie takie wybrakowane i puste. Gówno prawda.

Te wszelkie filmy sprawiają, że nasz mózg dostaje małpiego rozumu, a nasze poglądy zmieniają się o sto osiemdziesiąt stopni, bo przecież właśnie zobaczyliśmy coś na wzór idealnej miłości. Coś jak z opowieści Disneya albo fabuły Titanica. Wpajają w nas kłamstwo, że życie bez drugiej połówki (o boże, nienawidzę tego określenia) to nie życie. A już na pewno nie takie, dla którego warto po prostu być.

Takie trochę warunkowanie poczucia wartości. Że niby sens nie nadaje realizowanie siebie, pasja, poznawanie świata, a nawet nie praca - tylko po prostu druga osoba. A gdy już ją mają przy sobie chcą przykuć się do niego łańcuchem i żeby wszystko wzmocnić i zebrać na sile wypowiadają magiczne słowa rodem z piosenek disco polo - 'bez ciebie to chuj'.

W fazie analizowania - bywa, że nawet jeśli historia par zachowujących się jak stare małżeństwo przypomina tą niczym wyciągniętą z bajek to i tak po kilku latach zdarza się tak, że się rozpada. Wtedy sobie myślisz jak to... Przecież tak do siebie pasowali. Bardzo możliwe, ale dopuść też ten fakt, że to co uważasz za idealne, wcale takie nie jest. A bynajmniej nie zawsze. Sami sobie tworzymy taką otoczkę, która sprawia, że żyjemy w pełnej pewności, że wszystko jest świetnie i bardzo dobrze układa się innym, a tu okazuje się, że jest inaczej i że po tych kilku latach związku nie ma nic. I że wszystko było takie do dupy.

Bo nic nie dzieje się bez przyczyny.


Wiesz, myślę, że nie ma szans na zbudowanie fajnej, satysfakcjonującej relacji jeśli rozpaczliwe będziemy szukać kogoś, dla kogo będziemy całym światem. Większość ludzi tego nie widzi - dopiero kiedy jesteśmy kompletni, bez żadnej wyrwy na duszy, która bezlitośnie krzyczy "daj mi miłość" i mamy swój świat; coś, co sprawia, że jesteśmy z siebie dumni, poświęcamy na to swój czas; jest to czymś, co nas cieszy i jesteśmy w tym najlepsi -  jest szansa na stworzenie czegoś pozytywnego.

 A wiesz dlaczego?

Bo w momencie, gdy zawężasz swój cały świat do tej jednej osoby, a ona odchodzi, odnosisz wrażenie, że twój świat tak jakby właśnie się skończył oraz, że straciłeś jakąś cząstkę siebie. Prawda? Prawda. To teraz przybij mi piątkę, przychyl kielona i przyznaj, że mam rację.

Trzeba być przede wszystkim usatysfakcjonowanym z siebie, a nie szukać poparcia u ukochanej osoby i liczenia na pochwały. Znaczy, wiecie, to jest ważne, bo poczucie wsparcia i pomoc to taki jeden z fundamentów, ale związek z kimś, kto potrzebuje ciągłego przekonywania, że jest czegoś wart; licznych potwierdzeń, że jest jedynym powodem, dla którego ta druga osoba jeszcze nie skoczyła z dachu bywa męczący. To mam na myśli.

Ludzie mają na siebie ogromny wpływ, czerpią inspirację, siłę, wymieniają się poglądami. Muszą być dla siebie przyjaciółmi, z których bije radość, bo to właśnie przyciąga ludzi do siebie.

***

Nie szukaj więc drugiej połówki - znajdź drugą całość, która będzie stać za twoimi plecami i krzyczeć, że dasz radę. Właśnie o to chodzi. Sama też dasz, on sam też, ale dobrze wiesz, że razem możecie jeszcze więcej. To na pewno lepsze niż tanie chwyty z romansów.

Czasem człowiek trwa w tym wszystkim, bo jest pełen nadziei, że może coś jeszcze się zmieni. Że mimo tego, że już jest naprawdę źle, to cały czas wierzy, że sprawy obrócą się jednak o 180 stopni i będzie znów pięknie jak kiedyś. Z kolei drugi człowiek nie wie, że związek to nieustanna praca, że nie zawsze wszystko jest takie proste. Że kiedy przychodzi pierwszy większy kryzys, kiedy nie idzie po jego myśli, zamiast porozmawiać, pakuje swoje manatki i znika ot tak, po prostu. A potem, kiedy emocje opadną, bombarduje wiadomościami o tym, że chce wrócić. Umówmy się - kiedy z kimś jesteś potrzebujesz poczucia bezpieczeństwa, że ten ktoś mimo drobnych sprzeczek cię nie zostawi, a nie zastanawiania się, czy przypadkiem jutro nie kopnie cię znów w dupę.

No, a jeśli nie da się już nic zrobić, nie umiecie znaleźć wspólnego języka, czasem po prostu trzeba zadać sobie pytanie: czy jestem szczęśliwy? Czy to jest człowiek, z którym chcę budować wspólną przyszłość? Czy jestem z nim, bo go kocham, a może to już tylko przyzwyczajenie? Może boję się, że nie znajdę nikogo lepszego? A może zaszło to tak daleko, że łączy nas jeszcze kredyt i dzieci, więc lepiej tkwić w tym dalej? No nie. Jeśli jedna osoba walczy, a druga nie wykazuje żadnej inicjatywy, to znak, ze lepiej się rozstać. Będziesz cierpieć, bo mimo wszystko z tyłu głowy będziesz mieć wszystkie dobre wspomnienia, które was łączyły. Te, które tworzyliście latami. Ale nie ma sensu być ze sobą na siłę, skoro wasze drogi już się rozeszły.

Panuje przekonanie, że ciemne barwy stosowane w nadmiarze lub nieodpowiedniej oprawie mogą przytłoczyć pomieszczenie, ale niekoniecznie! Oczywiście jeśli są umiejętnie dobrane. W wielu pomysłach na nowoczesne wnętrza pojawia się kolor szary, a znaczenie tej barwy urosło w ostatnich latach, gdyż pasuje do wielu stylów wnętrzarskich. Jednym z takich kolorów jest antracyt, który dzięki odpowiedniej oprawie może być elegancki i wyrafinowany, wyeksponuje i podkreśli wyposażenie.

Powiedzmy sobie szczerze, obecny świat utrudnia nam bycie produktywnym. Zasuwa tak szybko, że jeśli nie chcesz zostać w tyle, musisz iść razem z nim. Musimy robić dokładnie to, co sobie zaplanowaliśmy i często nakładamy na siebie za dużo obowiązków na raz. Szkolimy się w pięciu dziedzinach jednocześnie, wymagamy od siebie czasem więcej niż jesteśmy w stanie zrobić, tworzymy długie listy rzeczy do zrobienia, cały czas działamy. Bo chcemy być jak najlepsi. Bo chcemy wycisnąć z siebie jak najwięcej. Bo chcemy udowodnić sobie, że możemy więcej. 

 

Kiedy nakładasz za dużo obowiązków na siebie na raz, w końcu twoja produktywność spada. Możesz pracować cały dzień, a nie mieć nic zrobione, bo zaczynasz się rozpraszać albo przeskakujesz z zadania na zadanie, bo nie potrafisz się skupić na jednym z nich. I mimo, że pracujesz po osiem, dziesięć godzin dziennie, masz poczucie, że zrobiłeś tak mało. Czujesz przytłoczenie, że nie dajesz rady, zaczynasz nie wyrabiać się z terminami, lista rzeczy do zrobienia wcale nie robi się krótsza. Niektóre rzeczy zaczynają cię męczyć albo irytować. Nawet jeśli praca jest twoja pasją i kochasz to, co robisz, to wielozadaniowość może cię przerastać, a twój system pracy jest kompletnie do wyrzucenia. 

Uwierz, że mam dokładnie tak samo. Schemat zawsze wygląda mniej więcej tak, że od samego rana planuję co będę robić, pełna motywacji i pomysłów. Doskonale wiem, z czym muszę się zmierzyć i wnioskuje, że kilkanaście godzin, które są przede mną w zupełności wystarczy na uporanie się z obowiązkami. Lubię poświęcić się zadaniowi, które wykonuję niezależnie od tego, czy jest ono związane z moją pasją, czy jest stałym zajęciem albo może czymś, co robię po raz pierwszy. Nie zawsze jednak jest tak kolorowo jak się wydaje, bo gdy już zaczynam pracę, wielozadaniowość czasem mnie przytłacza. Czasem tworzę pod wpływem presji czasu, bo mam jeszcze masę innych rzeczy do zrobienia. I niestety - choć bym chciała, to nie mogę ich odwlec w czasie, bo niezrobienie ich wiąże się z konsekwencjami. Ale nie da się tak cały czas.

Doszłam do wniosku, że są dwa wyjścia: albo będę narzucać na siebie jeszcze więcej i marudzić, że nie jestem zadowolona z tego i tego i że inni mają lepiej, bo jestem już tym wszystkim zmęczona i przytłoczona, albo w końcu wezmę odpowiedzialność za to, jak wygląda moja codzienność i krok po kroku będę skupiać się na tym, co tak naprawdę jest dla mnie ważne. Wychodzę z założenia, że jeśli chcę coś zrobić naprawdę dobrze, muszę się do tego przyłożyć. Nie jestem perfekcjonistką, tak jak wszyscy uczę się na błędach. I jeśli coś mi nie wyjdzie, to następnym razem wiem, że muszę postarać się jeszcze bardziej. Dlatego teraz zamiast narzucać sobie milion zadań na raz, staram się skupić maksymalnie na jednej rzeczy, a dopiero później brać się za kolejne. Tylko jak to wszystko okiełznać i być produktywnym, kiedy wokół nas jest tyle rozpraszaczy?

Deep work to filozofia, która zakłada, że najważniejsze rzeczy powstają wtedy, kiedy jesteś maksymalnie skupiony i eliminujesz ze swojej pracy wszystkie rzeczy nieistotne. 

Wszelkie powiadomienia są największym destruktorem, a niestety w dzisiejszych czasach jesteśmy bombardowani wiadomościami. Szansa, że zrobimy więcej jest wtedy, kiedy je wyłączymy. Nadmiar wszelkich urządzeń czy sygnałów np. sms obniża produktywność - potrafią skutecznie przerwać pracę i sprawić, ze zajmiemy się tym, czym nie powinniśmy. Telefon najlepiej sprawdzać wtedy, kiedy mamy na to czas, chyba że nasza praca skupia się na kontakcie przez media z innymi ludźmi - wtedy raczej zastosowanie tej metody może okazać się zbyt trudne :)

Pomyśl, jak wygląda rytm twojej pracy? Ustal sobie - w zależności od tego, czym się zajmujesz i jak pracujesz - kilka celów na dany dzień, zadań do wykonania i posortuj je względem ważności, tak by robić je po kolei. Ustaw budzik na 25 minut i przez ten czas pracuj będąc w pełni skupionym. Następnie zrób 5 minutową przerwę. Po kilku takich blokach dłuższa przerwa (20-30 minut). Jednak zdaję sobie sprawę z tego, że 25 minut to nie zawsze wystarczający czas na pracę, a z pewnością nie chcesz się od niej odrywać. Dlatego możesz ustalić, że robisz 50 minut, a następnie 10 minut odpoczywasz. Nie musisz tak pracować przez cały czas, aby zobaczyć rezultaty. Każde skończone zadanie odznacz na swojej liście, którą przygotowałeś na samym początku. Dzięki technice Pomidoro będzie ci łatwiej zmotywować się do pracy.

Istnieje wiele suplementów poprawiających pamięć i koncentrację. Jednym z takich jest Deep Focus firmy FromPlants. To kompozycja na bazie ekstraktów roślin m.in. zdrowsza alternatywa kawy -kofeina pozyskiwana z liści zielonej herbaty, która jest źródłem długotrwałej energii do działania. Efekty widać już od pierwszego stosowania - mogę to potwierdzić, gdyż od pewnego czasu suplementuję ten produkt i u mnie sprawdza się świetnie! :)